12 Apostelen en weersomslag

22 januari 2020 - Apollo Bay, Australië

Dag 23 
Vanmorgen mochten we weer even genieten van de Victoriaanse bedden in onze mooie villa. We konden het lekker rustig aan doen omdat zoals al gezegd het huisje vandaag niet zou zijn verhuurd. Ook wel eens prettig als je veel moet reizen. Normaal moet je voor 10.00 uur 's morgens de keet uit zijn want dan komt de schoonmaaktroep. Die troep hoeft na ons bezoek maar uit een halve persoon te bestaan want wij laten het altijd keurig achter. Airbnb, de site waar we regelmatig boeken, geeft de verhuurders de gelegenheid een recentie over jou, de booker te schrijven. Als je daar postitief wordt beoordeeld gaat het boeken van een huisje veel sneller, dat is ook niets meer dan logisch. Wie wil er nou rotzooimakers in hun huis? Vandaag was weer de rit over de Great Oceanroad aangezegd. Eerst naar Port Campbell naar de plek waar zich de 12 Apostelen bevinden. Nou ja, de 12 Apostelen, niet de volgers van Jezus maar een aantal uit de oceaan stekende rotsformaties. Maar Harrie onze chauffeur had nog een bezienswaardigheid voor ons in petto. Een opening in de rotswand, uitgesleten door het water een soort van cave,  genaamd Loch Ard Gorge. waar na een scheepsramp 1 meisje en 1 jongen waren aangespoeld. Deze ruimte had hen voor de zekere dood bewaard. Het leek wel een beetje op het verhaal van de Blue Lagoon. De tekenen van de scheepsramp waren nog steeds te zien. Een eindje verderop was het center voor de 12 Apostelen. Het zijn er ondertussen al geen 12 meer maar 8. Toen wij daar boven op de oever aankwamen stonden alle mensen al naar ons te zwaaien. Wij dachten hoe kan dat, zouden ze ons allemaal al kennen? Dat bleek toch echt niet het geval zoals we ook al snel ontdekten want voor we het wisten stonden wij ook als gekken te zwaaien. Niet naar bekenden, nee het stikte er van de steekvliegen. Wilde men een foto maken, zat er al weer zo'n rotvlieg op je neus, mochten de foto's dus wat wazig zijn weten jullie waardoor het komt. Denk persoonlijk dat de vier verdwenen Apostelen het ook hebben aangepakt door deze plaag. Alle gekheid op een stokje, het was een fantastisch uitzicht dat je gewoon moet hebben gezien. Na het prachtige uitzicht maar de vervelende vliegen verlaten te hebben zijn we weer  in de oosterlijke richting gereden. De tocht verliep over vele kronkelige paden en dat ook nog eens op en af. Op een gegeven ogenblik kwamen we zelfs in de wolken terecht. We waren letterlijk in de wolken! Je ziet wel eens van die films over het Amazone-gebied, waar zo'n dichte sluier overheen hangt. Dat was bij ons ook het geval. Aan weerszijden diepe afdalingen met grote bomen geheel gehuld in de mist. Jammer genoeg konden we niet zo maar even uitstappen want dat is dan veel te gevaarlijk op die smalle weg met die onoverzichtelijke bochten. Deed me weer denken aan Gorilla's in the Mist maar dan zonder Jane en de Gorilla's. Na een aantal uurtjes rijden kwamen we in Appollo Bay aan. Een plaatsje waar wij weer een villa hadden gehuurd. Dit keertje eentje met een moderne artistieke uitstraling en direct zicht op de oceaan. In dit plaatsje was kermis, tenminste er stonden allerlei kermisattracties. Laat er nou ook nog eentje tussen staan, de grootste zo'n beetje, uit Neede. Harrie G had dat al snel uitgevogeld. De kermis draaide alleen 's avonds, overdag stond alles stil. Wij vonden er niet veel aan want in tegenstelling tot onze kermis ontbrak er het belangrijkste, namelijk de tent. Kijkend naar het weer en dit konden we al snel zeggen dat we van een koude kermis waar thuis gekomen. Na eerst gegeten en boodschappen gedaan te hebben zijn we ingetrokken. Ondertussen was het onstuimig aan de kust geworden. Weg zon, weg lekker buiten zitten. Het begon iets te miezeren. Dat was even pech hebben, dit weer bij op deze locatie. Dat is dan wel minder. Dat ondanks het interieur ondanks modern ook wel wat te wensen over liet bleek als snel bij het aan tafel gaan. Alles pikte, de kaart was bijna niet meer van de tafel af te krijgen. Wellicht met het verkeerde schoonmaakmiddel gereinigd of de verkeerde schoonmaker... Dat mag je zelf bepalen. Een wandelingetje langs de kust zat er dus  niet in. Dan maar af en toe naar buiten voor een snelle sigaret en weer vlot naar binnen bij de kachel. We hadden een bijzetkacheltje uit de slaapkamer gepakt omdat anders het temperatuursverschil wel heel erg groot was. Zo zit je in de hete zon met een kolonie vliegen om je heen en zo zit je in de kou. Het weer kon volgens de beheerder zo maar om slaan. Hij wilde overigens een kapotte kraan bij ons repareren maar wij vonden dat niet echt nodig, wij dronken toch niet zoveel water. Hij zou morgen maar terugkomen als wij vertrokken waren. We hadden snel in kunnen slapen ware het niet dat een aantal Chinezen naast ons weer eens het hoogste woord hadden. Ze kwekten er in het Mandarijns flink op los, was bijna het bed uitgekomen om hun de wacht aan te zeggen. Denk niet dat het wat geholpen had want mijn Mandarijns is niet zo heel erg best. Uiteindelijk zijn we toch in slaap gevallen. Alhoewel meerderen niet al te best sliepen...
Dag 24
Zoals elke keer als je weer vertrekken moet was het nu ook op tijd opstaan, eten, inpakken en wegwezen. We wilden nu iets naar het noordoosten, richting het national .... park. Omdat het weer nog steeds niet zo best was zijn we het park maar niet ingegaan. Wat is er vervelender als met natte kleding in een auto te moeten zitten? Jij als lezer zult vast wel iets kunnen bedenken maar wij vonden het een goed excuus om door te knallen naar het plaatsje Ballan. Eigenlijk een harstikke mooi plaatsje met een paar exentrieke hotels, alleen jammer dat ze er mee opgehouden waren. Geen toeristenplaatsje dus!  Tja, dan maar weer verder naar de volgende spot op de kaart. Melton leek ons ook wel iets hebben. Ondanks dat we wat problemen hadden met het vinden van het plaatsje, omdat de navigatie niet precies klopte vonden we toch het centrum en hebben het eerste de beste motel geboekt. Het zou er wel eens druk kunnen worden want er waren tennistoernooien volgens de beheerder. Dus niet lang nadenken, boeken die handel.  Even de stad in, dat wil zeggen een paar blokjes om om de buurt te verkennen. De motor -Inn was een prima plaats om te overnachten. Auto voor de deur, roken op het terrein, wat wil je nog meer. Persoonlijk had ik graag een iets betere wifi-verbinding gehad. Roken doe ik sowieso al niet. We hebben een rondeje door het centrum, alhoewel ik me nu  besef dat dit wel niet eens het centrum zou kunnen geweest, kwamen we in een sportkroeg terecht. Sportief als wij zijn, hebben we natuurlijk als teamgenoten daar direct aan meegedaan. Terras, roken, biertje en wij zelf, een verrekte goede combinatie. Alles ging er dan ook in als pap. Over pap gesproken, er werd wel gegeten bij een hotel. Een hotel waar je echter wel een plaats kreeg toegewezen maar de orders wel aan de balie moesten worden besteld. Iet wat vreemd... voor ons althans.. Het eten was er goed en de hoeveelheid ook. We zaten mudje vol. Dat is dan wel waar voor je geld, maar je kunt dan  daarna beter gelijk naar bed gaan. Dat hebben wij dan ook maar gedaan want vol = vol.

Foto’s